Bestaat er zoiets als een suikerverslaving? Want ja, we houden allemaal van iets lekkers op z’n tijd. Maar wat als je hier geen controle meer over hebt? Ben je dan verslaafd of zit het ingewikkelder in elkaar? In deze blog vertellen wij je er graag meer over!
Voordat we de theorie in duiken, kunnen we alvast één ding zeggen: het eetgedrag dat gepaard gaat met het eten van suikerhoudende producten, heeft zeker kenmerken van een verslaving. Maar feitelijk is het dat niet en het is zeer zeker ook nooit aangetoond. Wel is het zo dat bepaalde delen van je hersenen actief worden tijdens het eten van suiker en je je er voor een kort moment gelukkiger door voelt. Maar spreken van een verslaving, zoals bij drugs, is toch écht een ander verhaal. Je hebt namelijk niet steeds meer en méér suiker nodig om hetzelfde genot te ervaren. Maar hoe zit het dan wel?
Twee soorten verslaving
Om dit te begrijpen, gaan we even iets meer de diepte in. Allereerst is het belangrijk om te weten dat er twee soorten verslaving zijn: substantie verslaving en procesverslaving. Bij substantie verslaving gaat het om een stof die leidt tot verslaving. Procesverslaving wil zeggen dat je verslaafd bent aan bepaald gedrag. Je doet dan iets omdat je gedreven wordt, maar niet door een stof die dat veroorzaakt.
Suiker is substantie. Maar is de overconsumptie van suiker daarmee ook direct een substantie verslaving? Substanties waar we zeker van weten dat ze verslavend zijn, zijn bijvoorbeeld cocaïne en heroïne. Zowel suiker als deze drugs hebben een belonend karakter. Het maakt dopamine aan en het activeert een netwerk in je hersenen. Dat kan leiden tot een reactie: je wilt het hebben, je gaat het opeten of innemen. En die reactie kan belonend zijn. Geluk bij een ongeluk: je hebt zoals gezegd niet steeds meer en meer suiker nodig om hetzelfde genot te ervaren. En dat proces maakt het, dat suiker niet verslavend is.
Sturing vanuit het onderbewuste
Mensen met obesitas kunnen bij ‘honger’, calorierijk voedsel (veelal met toegevoegde suikers) minder gemakkelijk weerstaan. Het lijkt gekenmerkt te worden door een sterke drive vanuit het onderbewuste. Overeten zou daardoor niet een vrije keuze zijn, maar een sturing vanuit de hersenen. Klinkt simpel. Maar toch is eetgedrag en obesitas complexer dan je denkt. Het is multifactorieel. Suiker demoniseren en als schuldige aanwijzen is wat te kort door de bocht. Laat staan de vergelijking met verslavende stoffen als nicotine, alcohol of coke.
De verleidingen in de supermarkt
De levensmiddelenindustrie besteedt jaarlijks miljoenen euro’s aan het verleiden van mensen met hun producten. Het is dus niet simpelweg wat extra suiker toevoegen. Het gaat om consistentie, kleur, geur, textuur, laagopbouw, smaak, verpakking, etc. En laten we eerlijk zijn: het werkt! We zijn er allemaal vatbaar voor. Maar kijk er na het lezen van deze blog eens met andere ogen naar en zet de (volgende) stap naar een nog bewustere leefstijl. Dat wil vooral zeggen: puur eten en minder goedkoop of kant-en-klaar gemaksvoedsel. Want je gaat er meer van eten, komt er van aan, het is ongezonder en met toegevoegde suikers, is het is ook nog eens slecht voor je tanden. Je hebt het niet nodig. You are sweet enough already!😉
